نرگس محمدی به زندان زنجان منتقل شد

http://melimazhabi.com/?p=9593

نرگس محمدی نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر در اقدامی غیر قانونی و سئوال برانگیز به زندان زنجان منتقل شده است. بنا بر آخرین اخبار رسیده به سایت ملی-مذهبی نرگس محمدی از بهداری اوین به زندان زنجان منتقل شده است. این در حالی است که حکم زندان خانم محمدی در تهران صادر شده است. به نظر می رسد با توجه به وضعیت اسفناک زندان های شهرستان این انتقال در ادامه روند اذیت و آزار نرگس محمدی صورت گرفته است. خاطرنشان می شود نرگس محمدی که به فلج عضلانی مبتلا شده در روزهای اخیر در وضعیت وخیمی به سر می برد و بیماری وی که میراث زندان قبلی اش می باشد دوباره اوج گرفته است. این بیماری مرموز در محیط های پراسترس و پرفشار اوج می گیرد. این خبر از سوی همسر وی تقی رحمانی عضو شورای فعالان ملی-مذهبی تایید شده است.

Messaggio di Narges Mohammadi alla Fondazione Alexander langer

Messaggio di Narges Mohammadi In occasione della Conferenza Stampa che è stato organizzato dalla Fondazione Alexander Langer 4. maggio 2012 ore 11. Possiamo dire che la “libertà di espressione” è il fiore all’occhiello della “Dichiarazione Universale dei Diritti Umani”. Per raggiungere questo obiettivo gli uomini e le donne di questo mondo hanno davanti a sé un cammino ancora arduo. Ma se rimaniamo uniti e legati al fondamento dei diritti umani, ci sarà possibile percorrere questa strada e diventare così forti e determinanti. Se tutti gli esseri umani potessero esprimere liberamente le proprie opinioni, senza temere la tortura, se tutti gli esseri umani rispettassero le opinioni altrui, non ci sarebbero più guerre e violenze. Purtroppo oggi il mondo è ancora molto diverso e ovunque non mancano guerre, sangue, brutalità, carcere, tortura. Ma rimane comunque accesa la speranza. Se nel mondo si spegne una voce perché soffocata dalla prepotenza di chi ha il potere, esistono altri esseri umani, in altri Paesi, disposti a diventare eco di quella voce, sostenendone così la diffusione. In questo modo, coloro che godono nel soffocare queste voci resteranno delusi e forse capiranno quanto sia inutile e controproducente la repressione delle idee con la forza e la violenza. Questa conferenza stampa della Fondazione Alexander Langer Stiftung, rappresenta l’eco delle nostre voci soffocate che possono risuonare in un’Italia libera. پیروزی انسان ها نزدیک است،هر چند راه سختی پیش روست. مطمٔينا این راه دشوار را می توان پیمود،اگر پیوند میان ما انسان ها برای تبدیل شدن به قدرتی موثر و تعیین کننده بر اساس حقوق بشر باشد. شاید بتوان گفت گل سر سبد اعلمیه جهانی حقوق بشر " ٓازادی بیان " است. اگر هر انسانی با هر گرایش فکری بتواند ٓازادانه ٓارأي و نظرات خود را باز گوید ودربازگو کردن ٓان دچار ترس و شکنجه و محرومیت از حقوق انسانیش نشود و اگر همه انسان ها تفکر و نظرات دیگران را محترم شمرده و بتوانند به ٓان گوش فرا دهند، راه جنگ و خشونت و خونریزی بسته خواهد شد. اکنون شاهد چنین دنیایی نیستیم. متاسفانه جنگ، خونریزی، تجاوز، زندان و شکنجه در سراسر جهان کم نیست، اما می توان امید وار بود چرا که اگر صدایی در جهان خاموش می شود یا زورمندان جلوی بر خاستن ان را می گیرند، انسان هایی ٓازاده در سایر سرزمین ها پزواک ٓانٓ صدا می شوند و به نشر و انعکاس ٓان یاری می رسانند. چه اتفاق مبارکی. در این صورت کسانی که دل به خاموش کردن صداها خوش نموده اند ، ناامید خواهند شد و به بی حاصلی ایجاد خفقان با توسل به زور و خشونت پی خواهند برد. این کنفرانس مطبوعاتی و اقدام انسانی بنیاد الکساندر لنگر، پزواک صدای محبوس ماست که اکنون از سرزمین ٓازاداندیشان در ایتالیا به گوش می رسد.

احضار نسرین ستوده، وکیل زندانی، برای محاکمه دوباره در پرونده ای جدید

http://1million4equality.info/spip.php?article9518 24 اردیبهشت کلمه: رضا خندان همسر نسرین ستوده از دریافت احضاریه ای در زندان توسط همسرش خبر می دهد که بر اساس آن یکشنبه ۳۱ اردیبهشت ساعت ۱۱ صبح باید در شعبه ی یک دادگاه انتظامی وکلا حاضر شود. همسر این وکیل دربند در زندان اوین در گفتگو با کلمه تصریح می کند که این دادگاه در ادامه ی محاکمه ای است که از حدود یک سال پیش بنا به درخواست مرجع قضایی مبنی بر تعلیق پروانه وکالت اش، آغاز شده است. سال گذشته اوایل خرداد بود که عکس دستبند زده شده ی نسرین ستوده بر گردن همسرش مقابل دادگاه انقلاب موجی از احساس خشم از این حد از ستم و تحسین از این حجم از مقاومت را در هر بیننده ای برانگیخت، تصویری که در این یک سال تبدیل به نماد مقاومت مادری شده است که ۲۱ ماه است به جرم پافشاری در دفاع از موکلانش محبوس است. نیمای سه ساله ی آن روزها دیگر برای مدرسه رفتن آماده می شود و مهراوه ی ۱۲ ساله نقش مادری را خوب برای پدر و برادر بازی می کند. آن روزها خبر آمد که بعضی مقام های قضایی خواهان ابطال پروانه وکالت نسرین ستوده هستند که کانون وکلای دادگستری با ورود به این پرونده اعلام کرده است که با تشکیل دادگاهی درباره این موضوع تصمیم خواهد گرفت. این دادگاه به ریاست بتول کیهانی، عضو هیات مدیره کانون وکلای دادگستری، و با حضور چند عضو دیگر این کانون برگزار شد اما در نهایت تصمیم در این باره به جلسه دیگری موکول شد. جلسه ی دیگری که بعد از یک سال مشخص شد. نسرین ستوده سال گذشته همین روزها در نامه ای به نیمای سه ساله اش نوشته بود: “چگونه برایت توضیح دهم که آمدنم به خانه دست خودم نیست تا به سویت پر بکشم، تو که به پدرت گفته بودی به مامان بگو کارش را تمام کند و به خانه برگردد. چگونه برایت بگویم که هیچ «کاری» نمی‌تواند مرا از تو این همه دور کند، در واقع هیچ «کاری» حق ندارد مرا این همه از تو دور کند. هیچ «کاری» حق ندارد اینقدر حقوق کودکانم را نادیده بگیرد که طی ۶ ماه بازداشت به من یک ساعت ملاقات با تو را بدهد. با تو چه بگویم که هفته‌ی گذشته از من پرسیدی مامان با ما به خانه می آیی؟ و من در مقابل چشم ماموران بازداشتگاه به تو گفتم: «کارم طول می کشد و دیرتر می آیم». آن وقت تو با سر تکان دادنت گفتی باشد و دستم را کشیدی و با لب‌های کوچک‌ات بوسه‌ای کودکانه بر دست هایم زدی…

در طول ۶ ماه گذشته دو بار به شدت گریستم. بار اول در سوگ پدرم بود که از عزاداری و سوگواری نیز محروم بودم و بار دوم همان روز بود که نتوانستم با تو به خانه برگردم و وقتی به سلولم برگشتم بی اختیار بلند بلند گریستم.” نسرین ستوده از ۱۳ شهریور ۱۳۸۹ در بازداشت است و در دادگاه به جرم “اقدام علیه امنیت ملی، تبانی و تبلیغ علیه نظام و عضویت در کانون مدافعان حقوق بشر” به تحمل ۱۱ سال حبس تعزیری، ۲۰ سال محرومیت از وکالت و ۲۰ سال ممنوعیت خروج از کشور و به جرم تظاهر به بی حجابی به ۵۰ هزار تومان جریمه نقدی محکوم شده است. گفتگوی رضا خندان همسر این وکیل دادگستری و عو کانون مدافعان حقوق بشر که نزدیک به دو سال است در بند زنان زندان اوین محبوس است را با هم می خوانیم: آقای خندان ماجرای احضاریه ی جدید برای نسرین ستوده چیست؟ خبردار شدیم که نسرین در زندان احضاریه دریافت کرده است که بر اساس آن یکشنبه ۳۱ اردیبهشت ساعت ۱۱ صبح باید در شعبه ی یک دادگاه انتظامی وکلا حاضر شود. شما از دلیل این احضاریه ی جدید هم خبر دارید؟ بله در واقع این دادگاه در ادامه ی دادگاهی است که از حدود یک سال پیش شروع شده بود و سال گذشته هفتم یا هشتم خردادماه هم اولین و آخرین جلسه ای بود که تشکیل شده بود و بنا به دلایلی در آن شعبه تشکیل نشد و قرار شد وقت بعدی تعیین شود، ولی عملا مدت ها طول کشید. که البته ظاهرا احضاریه را دادگاه فرستاده بود اما برای ما نیاورده بودند و به خود همسرم هم در این ابلاغ نکرده بودند. طی چند روزگذشته در زندان برای ایشان احضاریه ای فرستادند که آخر ماه برای محاکمه باید به دادگاه انتظامی کانون وکلا مراجعه کند که البته باید مسئولین آنجا ببرندشان . این محاکمه برای این است که مرجع قضایی از کانون انتظامی وکلا درخواست کرده که پروانه وکالت نسرین ستوده را به دلیل پرونده ای که در دادگاه انقلاب تشکیل و در آن محکوم شده است به حالت تعلیق دربیاورند و یا ابطال کنند و همچنان این موضوع ادامه دارد تا حال که الان اعلام کردند که باید ۳۱ اردیبهشت در دادگاه حضور پیدا کند. نظر خود خانم ستوده درباره ی این دادگاه و فلسفه ی تشکیل آن چیست؟ همسر من به هیچ وجه نه در این پرونده که اصلا موضوعیت ندارد که حتی در پرونده ای که حکم برای آن صادر شده حکم صادره را عادلانه نمی داند، در واقع ایشان اصلا بازداشت خودش را عادلانه نمی داند. او هیچ خلافی نکرده و هیچ جرمی مرتکب نشده است. کسی را برای چهار تا مصاحبه ۵۱ سال حکم نمی دهند. خانم من در حکم اولیه ش 15 سال حکم داشت ۲۰ سال محرومیت از وکالت، ۲۰ سال ممنوعیت از خروج از کشور و یازده سال هم حبس تعزیری. همسر من خودش را مجرم نمی داند و چون معتقد است حکم غیر عادلانه است حق خودش می داند که بتواند به وکالتش در هر حالت ادامه دهد. پس در جلسه ی دادگاه حاضر می شوند. در جلسه ی دادگاه حاضر خواهد شد اما مشکلی که وجود دارد این است که وکیل ایشان در این پرونده جناب آقای سلطانی هستند که خودشان در این مدت بازداشت شده اند و ما باید در این فرصت کوتاه دنبال وکیل دیگری باشیم و تمام مراحل قانونی را طی کنیم. فکر می کنید بعد از این دادگاه بتوانند بالاخره به مرخصی بیایند؟ خیلی مرخصی دادن به همسر من به این پرونده ارتباطی ندارد و اساسا ممکن است که نتیجه ی قطعی هم در این جلسه گرفته نشود. در نتیجه نه من هیچ ارتباطی نمی بینم بین تشکیل این دادگاه و مرخصی ایشان. وضعیت روحی خانم ستوده بعد از نزدیک به دوسال چطور است؟ والا به لحاظ روحی وضع خوبی دارد. اما شما تصور کنید یک مادر ناغافل و ناگهانی ۲۱ ماه ارتباطش از خانواده و بچه ها و دنیا و همه چیز یکهو قطع شود. بخصوص بچه های کوچک که خود شما بهتر از هر کسی درک می کنید برای هر کس چقدر سخت و غیر قابل تحمل و خرد کننده است. اما با این وجود او همچنان روحیه ی خوبی دارد. امروز روز مادر بود، از حال و هوای فرزندانتان در این روز و در این جدایی بگویید. از این قسمت خیلی نپرسید که قاعدتا حرف خوشحال کننده ای برای شما ندارم. من از این فرصت فقط میتوانم استفاده کنم و به شما و همه زنان و مادران تبریک بگویم. خب ما در چنین مناسبت هایی سعی می کنیم حال و هوای این روزها در خانواده و فضای خودمان خیلی پررنگ نشود که بچه ها اذیت نشوند و دلتنگی هایشان پررنگ تر نشود. البته همسر من در روزهایی مثل روز جهانی زن همیشه برنامه هایی داشت و سخنرانی و سفر و این ها و خیلی هم در خانه نبود اما الان توصیه اش به ما سفر رفتن و فاصله گرفتن از جو این روزهاست که بچه ها کمتر اذیت شوند. به هر حال ما که همیشه به یادش هستیم، چنین روزهایی بیشتر به یادش هستیم. امیدوارم نه تنها همسر من بلکه همه ی زنان و مردانی که به ناحق بازداشت شده و در حبس و در شرایطی آن چنانی هستند، رهایی پیدا کنند و همه دوباره طعم آزادی را بچشند.

نرگس محمدی می گوید : من یک جنایتکار نیستم، هرگز گناهی انجام ندادهام که برای آن عذر خواهی کنم

http://www.alexanderlanger.org/it/0/3326

اطلاعیه مطبوعاتی بنیاد الکساندر لانگر حکم سال ۶زندان نرگس محمدی روزنامه نگار معاون و سخنگوی کانون مدافعان حقوقق بشر و پرزیدنت کمیته اجرایی شورای ملی صلح و برنده جایزه بنیاد الکساند لانگر ۲۰۰۹ را محکوم می کند نرگس محمدی مادر دو کودک خردسال در ماه مارس از طرف دادگاه به ۶ سال زندان به دلیل مبارزه برای دکوکراسی و حقوق بشر بر ایران محکوم شد. در تاریخ ۲۱ ماه آوریل به زندان افتاد نقاش و فعال حقوق بشر ایرانی پرستو فروهر مهمان ما ۳ و ۴ ماه می در تیرول جنوبی ، برای صحبت در مورد کتابش "در سرزمینی که در آن پدر و مادرم به قتل رسیدند " ما را در در خواستمان برای آزادی نرگس محمدی و همه زندانیان عقیدتی حمایت می کند من یک جنایتکار نیستم، هرگز گناهی انجام ندادهام که برای آن عزر خواهی کنم در ۵ مارس ۲۰۱۲ نرگس محمدی، برنده جایزه الکساندر لانگر ۲۰۰۹، به ۶ سال زندان محکوم شد برای فعلیتاش در دفاع از حقوق بشر در ایران. نرگس محمدی فعال حقوق بشر ایرانی نظر خودش را درمور این حکم اینگونه بیان می کند ٌُ من یک جنایتکار نیستم و گناهی انجام نداده ام که برای آن تقاضای بخشش کنمُ . وی در سال ۲۰۱۱ به ۱۱ سال زندان به دلیل ُ فعالیت علیه امنیت ملی ، همکاری در کانوم مدافعان حقوق بشر و تبلیغ علیه نظام ُ محکوم شد و در در خواست تجدید نظر حکم به ۶ سال کاهش یافت و در تاریخ ۲۱ اوریل نرگس روانه زندان شد. نرگس محمدی دارای دو کودک خردسال می باشد بنیاد الکساندر در حمایت برنده جایزه اش موضع گیری می کند و در خواست آزادی ترگس محمدی و تمام زندانیانی را که بدلیل ایده در ایران در زندان هستند را دارد. انزو نیکولودی پرزیدنت بنیاد الکساندر لانگر می گوید ُاین زندانیان زن و مرد یک خطر برای امنیت کشور نیستند بلکه ثروتی هستند که ایران نمی تواند و نباید برای پیشرفت سیاسی و دموکراتیک کشور نادیده بگیردد. برای حمایت از این در خواست جمع کردن امضا از طریق بنیاد الکساندر لانگر، امنستی بین الملل و حقوق بشر بین اللل انجام شد. تمام زندگی در مبارزه برای احقاق حقوق بشر در ایران نرگس محمدی در سال ۱۹۷۲ در زنجان به دنیا آمد از همان سالهای دانشگاه به فعالیت در مورد حقوق زنان و دانشجویان پرداخت، در سال ۲۰۰۱ با تقی رحمانی استاد دانشگاه ازدواج می کند که صاحب دو فرزند می شوند، درست بعد از ازدواج تقی به زندان می افتد و دو سال در زندان باقی می ماند، تکرار زندانی شدن تقی رحمانی باعث می شود که نرگس شرایط زندانیان سیاسی را محکوم کندو به دلیل همین متهم کردن ها دو بار به زندان می افتد، به خاطر تجربه زندان نرگس با شهامت بیشتر از زندانیان سیاسی و فامیلشان حمایت می کند.. در سال ۲۰۰۸ به ریاست کمیته اجرایی شورای صلح انتخاب می شود کهمخالف هر نوع ایده نظامی و تروریستی است .ُ شورای ملی صلح ُ می خوهد ُ یک ایران دیگرُ را بشناساند که متعهد به ایجاد صلح، امنیت و ثبات از طریق مدارا و دوستی است. در ۲۰۰۹ برنده جایزه بنیاد الکساندر می شود نرگس محمدی همکار نزدیک شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۰۳ می باشد فعالان حفوق بشر در تبعید ، محکومان و زندانیان و استان تیرول جنوبی تعداد بیشماری از فعلان حقوق بشر ایران در خارج از ایران زندگی می کنند. زنان زندانی سیاسی امروز ۵۲ نفر هستند، تیرول جنوبی از طرق مختلف با این دنیای فعالان در تبعید در تماس است و از آنها حمایت می کند. پرستو فروهر فعال حقوق بشر و هنرمند نقاش که از سالها در آلمان زندگی می کند در روزهای ۳ و ۴ ماه می ۲۰۱۲ مهمان بنیاد الکساندر لانگر در دو نشست می باشد در این دو نشست از کتابش " در سرزمینی که پدر و مادرم را کشتند" صحبتش را از قتل سیاسی پدر و مادرش شروع خواهد کرد که در اواخر سالهای ۱۹۹۰ اتفاق افتاد . و بعد اتفاقاتی را تعریف می کند که هر ساله در سفرهایش که برای سالگرد قتل پدر و مادرش در ایران رخ می دهند. پرستو فروهر همراه دیگر فعالان حقوق بشر مقیم تیرول جنوبی از نرگس محمدی پشتیبانی و حمایت می کند با این در خواست می خواهیم حمایت خود را از نرگس محمدی و همه مخالفین دگر اندیش در داخل و خارج از ایران که برای ایجاد حقوق و دموکراسی در کشورشان تلاش می کنند، اعلام داریم. ُممکن نیست بتوانیم اسم همه را در این جا یاد آوری کنیم ُ ولی شخصیت دیگری را که در تیرول جنوبی برنده جایزه حقوق بشر بین الملل شده را می بایست یاد آوری کرد و آن نسرین ستوده وکیل و مدافع حقوق بشر و فعال بر علیه اعدام ، برنده جایزه حقوق بشر بین الملل ۲۰۰۸ است که از سپتامبر ۲۰۱۰ در زندان می باشد.

Non sono una criminale! - Sei anni di carcere a Narges Mohammadi - Un appello

http://www.alexanderlanger.org/it/0/3326

La Fondazione Alexander Langer Stiftung denuncia la condanna a sei anni di carcere di Narges Mohammadi, iraniana, giornalista, vicepresidente e portavoce del Centro dei difensori dei diritti umani, presidente del comitato esecutivo del Consiglio Nazionale della pace e Premio Alexander Langer 2009. Narges Mohammadi è madre di due bambini ancora in tenera età ed è stata condannata a marzo dalla corte d'appello per il suo ruolo in prima linea nella lotta per la democrazia e i diritti umani in Iran. É stata incarcerata a Teheran il 21 aprile. La pittrice e attivista iraniana Parastou Forouhar, ospite in Sudtirolo il 3 e 4 maggio per presentare il suo libro “Das Land in dem meine Eltern umgebracht wurden” sostiene con la sua testimonianza l'appello per la liberazione di Narges Mohammadi e dei tanti altri “prigionieri di coscienza”. “Non sono una criminale, non ho mai commesso peccati per cui chiedere perdono!” Il 5 marzo 2012 Narges Mohammadi, Premio Langer 2009, è stata condannata dalla corte d'appello a sei anni di carcere per la sua attività in difesa dei diritti umani in Iran. “Non sono una criminale e non ho peccati da farmi perdonare”, così reagisce l'attivista iraniana alla notizia. Già nel 2011 era stata condannata a 11 anni di carcere per “essere coinvolta in attività contro la sicurezza nazionale, per la sua partecipazione al Centro dei difensori dei diritti umani e propaganda contro il regime”. Il ricorso in appello si è ora concluso con una riduzione della pena e l'incarcerazione avvenuta il 21 aprile. Narges Mohammadi ha due bambini ancora in tenera età. La Fondazione Alexander Langer Stiftung si schiera al fianco della sua premiata, richiedendo la scarcerazione di Narges Mohammadi e di tutte le persone incarcerate per reati di opinione in Iran. “Queste persone, donne e uomini di ogni età, non rappresentano un pericolo per la sicurezza dell’Iran, bensì una ricchezza a cui l’Iran non può e non deve rinunciare per un vero sviluppo pacifico e democratico del paese” così Enzo Nicolodi, presidente della Fondazione Alexander Langer. A supporto di questo appello è stata avviata una raccolta di firme supportata da Human Rights International e Amnesty International. Una vita dedicata alla lotta per i diritti in Iran Nata nel 1972 a Zanjan, fin dagli anni universitari si attiva pubblicamente a favore del rispetto dei diritti delle donne e degli studenti. Nel 2001 sposa Taghi Rahmani, docente universitario, con cui ha due bambini. Subito dopo il matrimonio, Rahmani viene arrestato e passa due anni in detenzione. I ripetuti arresti del marito spingono Narges Mohammadi a denunciare la situazione dei detenuti per reati d’opinione. Per queste sue accuse viene incarcerata altre due volte. Da queste esperienze, Narges trae forza ed esperienza per assistere i dissidenti imprigionati e le loro famiglie. Nel 2008 viene eletta presidente del comitato esecutivo del Consiglio Nazionale della pace in Iran che si oppone a ogni logica militare o terroristica. Il “National Peace Council” vuole far conoscere al mondo l’esistenza di “un altro Iran” che si impegna per costruire pace, sicurezza, stabilità, attraverso la tolleranza e l'amicizia. Nel 2009, quando riceve il premio Langer, Narges Mohammadi è stretta collaboratrice di Shirin Ebadi, Premio Nobel per la Pace nel 2003, e vicepresidente del Centro dei difensori dei diritti umani. Attiviste esiliate, condannate e incarcerate e il Sudtirolo Tantissimi sono gli attivisti e le attiviste iraniane in esilio in tutto il mondo, ben 52 sono le donne incarcerate in Iran per reati di opinione. Il Sudtirolo è in vari modi in contatto con questo mondo di dissidenza e lo sostiene. Parastou Forouhar, attivista e pittrice iraniana residente da tempo in Germania, il 3 e 4 maggio 2012 è ospite della Fondazione Alexander Langer per due serate a Bolzano (Teatro Cristallo ore 18.30) e a Merano (Frauenmuseum ore 19.30). In queste due occasioni presenta il suo libro “Das Land in dem meine Eltern umgebracht wurden”. Partendo dall’omicidio politico dei suoi genitori, avvenuto alla fine degli anni '90, l'artista racconta in queste pagine il suo percorso di attivista e le odissee dei suoi viaggi in Iran, dove si reca ogni anno per commemorare l’assassinio dei suoi genitori. Insieme ad altre attiviste residenti in Sudtirolo, tra cui Sabri Najafi e Ghita Sadegi, si schiera accanto a Narges Mohammadi, dandole supporto e coraggio per affrontare questi momenti così difficili. “Con questo appello vogliamo dare il nostro supporto a tutti i dissidenti dentro e fuori l’Iran che stanno soffrendo e lottando per conquistare i diritti e la democrazia nel nostro paese”. “Non è possibile citarli tutti – aggiunge Sabri Najafi - “ma vogliamo ricordare un'altra iraniana premiata in Sudtirolo con il Premio Human Rights International, Nasrin Sotoudeh, avvocatessa, difensore dei diritti umani, attiva contro la pena di morte ai minorenni, che è in prigione dal 2010”.