domenica 30 gennaio 2011

Parvin Ardalan: Gli eventi in Tunisia sono un segno della potenza delle istituzioni sociali


ww.radiozamaneh.com

Intervistata da Maryam Hosseinkhah

Sabato 20.01.11
Parvin Ardalan, attivista per i diritti delle donne e Premio Olof Palme, considera gli eventi in Tunisia una buona occasione per un possibile cambiamento per le donne nei paesi arabi e dintorni, compreso l'Iran, e afferma: questi sviluppi mostrano la forza delle istituzioni sociali.

Invitata in Irlanda da Amnesty International e dall'Università di U.C.D di Dublino commenta: " In Tunisia, nonostante la repressione politica, esistono sindacati per lavoratori e per le donne e il recente cambiamento non è una rivolta senza un supporto intellettuale e pratico."

In merito alle preoccupazioni esistenti che in Tunisia si possa ripetere l'esperienza della rivoluzione iraniana del 1979, particolarmente per quanto riguarda la situazione delle donne, osserva: "Alcuni sono preoccupati per il crescente fondamentalismo islamico in Tunisia e temono l'espansione del modello iraniano della discriminazione di genere sulle donne oltre all'influenza occidentale. Sono preoccupazioni comprensibili, ma esiste un terzo modello che è l'effetto della società civile e dei movimenti sociali e credo che l'esperienza della Tunisia sia più vicina a questo terzo modello e si collochi tra le rivoluzioni sociali ".

E aggiunge: "Nonostante la resistenza delle donne iraniane e i loro grandi sforzi per cambiare le leggi, la struttura ideologica e patriarcale iraniana non è un buon modello per le donne tunisine".
 
Secondo Parvin nelle due rivoluzioni passate ( la rivoluzione costituzionale e la revoluzione del 1979) le donne erano ignorate e messe a tacere, ma per cambiare la loro situazione hanno continuato lottare nonostante le repressioni ."Nonostante la pressione e la violenza politica, sociale e di genere, la resistenza progressiva delle donne , individualmente e in modo collettivo, per ottenere i diritti e la libertà individuale, sociale e politica ha trasformato il movimento delle donne iraniane in movimento dalle tante voci, voci di singole donne , di gruppi e di coalizioni che dentro e fuori dai confini geografici sono attive e critiche verso tutte le situazioni di disuguaglianza di genere.

Indicando l'esperienza della campagna e la sua ispirazione dal movimento delle donne marocchine afferma: " I movimenti delle donne in tutto il mondo, non solo prendono esempio tra loro, ma in armonia con le loro sorelle aumentano la loro voce energetica nella solidarietà e si sostengono a vicenda."

L'attivista per i diritti delle donne aggiunge che le donne in Tunisia al momento hanno il supporto intellettuale e fattivo e hanno la solidarietà femminile globale. Trenta anni fa le donne iraniane hanno organizzato delle manifestazioni di massa, dicendo che non volevano tornare indietro . Purtroppo le loro voci di entusiasmo rivoluzionario furono messe a tacere , ma ora gli sforzi dei movimenti delle donne in tutto il mondo hanno rafforzato il loro coro e le loro richieste si stanno espandendo e le manifestazioni in Tunisia sono esempio di questo ".

Parvin Ardalan, riferendosi Durante il suo incontro con i membri di Amnesty International Irlanda Parvin Ardalan ha parlato della situazione attuale degli attivisti della società civile in Iran, riferendo che repressione e violenza aumentano ogni giorno. L'esecuzione di più di 50 persone in 20 giorni mostra l 'estrema violenza e il crescente militarismo all'inteno dell'Iran. Con le condanne a morte si vuole tenere passiva la società e scoraggiarla. D'altra parte è un segno della resistenza della società.

L'attivista ha spiegato: " L'inasprimento delle condanne è il segno del tentativo del governo di diffondere la paura nella società e un segno della loro paura nei confronti di ogni gesto di critica sociale e politica nella comunità ".

Secondo lei il cambiamento della strategia del governo si vede nelle sentenze e nell'esecuzione immediata delle condanne a morte e nelle sentenze nei confronti degli avvocati dei diritti umani e le attiviste dei diritti delle donne, come Nasrin Sotoudeh, nella repressione verso gli studenti attivisti come Bahareh Hedayat e nelle costanti esecuzioni .

Parvin Ardalan, nel sottolineare l'importanza dell'impegno delle organizzazioni dei diritti umani come Amnesty International, ha concluso: "Ora, con l'aumento delle esecuzioni, è necessaria un'attività più ampia per protestare contro la pena di morte , le violazioni dei diritti umani, l'esilio per prigionieri politici, le condanne massime e la detenzione degli avvocati. "

پروین اردلان: وقایع تونس نشانگر قدرت نهادهای اجتماعی است


http://radiozamaneh.com
شنبه, 11/09/1389

مریم حسین‌خواه

پروین اردلان، فعال حقوق زنان و برنده جایزه اولاف پالمه وقایع تونس را شوک خوبی برای زنان در کشورهای عربی و منطقه از جمله ایران دانست و گفت که این تحولات نشانگر قدرت نهادهای اجتماعی برای تغییر است.

وی که از سوی سازمان عفوبین‌الملل و دانشگاه یو سی دی دابلین به ایرلند دعوت شده بود، اضافه کرد: «تونس به رغم سرکوب سیاسی، دارای اتحادیه‌های گسترده کارگری و اتحادیه‌های زنان است و تغییرات اخیر در تونس شورشی بی‌پشتوانه فکری و عملی نیست.»

این فعال جنبش زنان با اشاره به برخی نگرانی‌ها درباره تکرار تجربه انقلاب ۱۳۵۷ ایران در تونس، بویژه در خصوص وضعیت زنان گفت: «برخی نگران از رشد بنیادگرایی اسلامی در تونس و تکرار مدل ایران در اعمال تبعیض جنسیتی بر زنان هستند و برخی نگران نفوذ غرب. هر دوی این نگرانی‌ها قابل تامل است اما شکل سومی هم وجود دارد و آن تاثیرگزاری نهادهای مدنی و جنبش‌های اجتماعی است که به نظر من تجربه تونس به شکل سوم نزدیک تر است و جزو انقلاب‌های اجتماعی قرار می‌گیرد.»

وی ادامه داد: «با وجود اینکه مقاومت زنان ایران علیه خشونت و تلاش شان برای تغییرقوانین برای آنان تحسین برانگیز ‌است، اما تجربه سی ساله زنان ایران از خشونت سیستماتیک در ساختارایدئولوژیک و مردسالار ایران مدل خوبی برای زنان تونسی نبوده که قابل تکرار باشد.»

پروین اردلان با اشاره به «حذف و نادیده ماندن زنان» در دو انقلاب مشروطه و انقلاب اسلامی تاکید کرد: «زنان ایرانی برای تغییر وضعیت شان مدام در حال مبارزه از یک سو و سرکوب از سوی دیگر بوده‌اند.»

به گفته او: «با وجود فشار و خشونت‌های سیاسی، اجتماعی و جنسیتی، مقاومت تدریجی زنان که به صورت فردی و جمعی، برای کسب حقوق و آزادی‌های فردی، اجتماعی و سیاسی اعمال می‌شود، جنبش زنان ایران را به صدای متکثری از افراد، گروه‌ها، کمپین‌ها و ائتلاف‌هایی بدل کرده‌ که درون و بیرون مرز‌های جغرافیایی فعال اند و منتقد و مداخله گر کلیه مناسبات نابرابر جنسیتی در جامعه هستند.»

وی با اشاره به تجربه کمپین یک میلیون امضا و الهام گرفتن آن از جنبش زنان در مراکش گفت: «اکنون جنبش‌های زنان در سراسر جهان نه تنها از یکدیگر الگومی گیرند بلکه در همصدایی با خواهرانشان صدای قدرت بخش شان را در همبستگی و حمایت از یکدیگر افزایش دهند.»

این فعال حقوق زنان با بیان اینکه در حال حاضر زنان تونس از پشتوانه فکری و تجربی قوی در درون و هم همبستگی زنانه در سطح جهانی برخوردارند، ادامه داد: «سی سال پیش نیز زنان ایرانی با برگزاری تظاهراتی گسترده اعلام کردند که نمی‌خواهند به عقب برگردند اما صدای آنان در میان شور انقلابی گروه‌های سیاسی و ایدئولوژیک و زن‌ستیز در جامعه سرکوب شد، اما اکنون تلاش جنبش‌های زنان در سراسر جهان هم‌صدایی آنان را در تقویت کرده و مطالبات شان در حال گسترش است و اتفاقات تونس نمونه‌ای از آن است.»

پروین اردلان با اشاره به فراخوان تظاهرات زنان تونسی که قرار است روز ۲۹ ژانویه برگزار شود، اظهار امیدواری کرد که مداخله زنان تونسی در شکل گیری نهادهای حقوقی، سیاسی، اجتماعی، به پیشبرد یک راهبرد سیاست زنانه برای شکل دادن به ساختاری دموکراتیک در جامعه کنونی و آینده تونس بیانجامد.

از دیدگاه وی موفقیت آنان در این عرصه امیدبخش زنان در سایر کشورهاست و همین امر ما را بر آن می‌دارد که نسبت به این موضوع بی تفاوت نباشیم و همراه شویم.

این فعال حقوق زنان اظهار داشت: «تجربیات جهانی جنبش‌های اجتماعی در کشورهای مختلف بر یکدیگر تاثیر می‌گذارد و جنبش‌های زنان بسیاری از این آموخته‌ها را به کار می‌بندند بسته‌اند.»

وی افزود: «در حالیکه دولت‌های تمامیت خواه و دیکتاتور برای اعمال فشار و سرکوب مردم و نهادهای مدنی و سیاسی خود از یکدیگر الگو می‌گیرند چرا نباید جنبش‌ها و نهادهای مدنی چون جنبش‌های زنان در قدرت بخشی صدایشان و مقاومت و مبارزه برای خواسته هایشان از هم الگو نگیرند ؟»

اعدام‌های گسترده در ایران، نشانه ترس حاکمیت از اعتراضات مردمی
پروین اردلان در دیدار با اعضای سازمان عفو بین الملل ایرلند نیز به بیان شرایط کنونی فعالان و نهادهای مدنی در ایران پرداخت و گفت: «روز به روز با سرکوب و اعمال خشونت بیشتر فعالان مدنی و سیاسی مواجه هستیم و اعدام بیش از ۵۰ نفر طی ۲۰ روز از شدت‌گیری خشونت دولتی و افزایش نظامی‌گری در داخل ایران حکایت می‌کند.»

وی گفت که صدور احکام حداکثری اعدام تلاشی برای منفعل و مایوس کردن جامعه‌است اما در سوی دیگر نشانه‌ای از مقاومت جامعه نیز هست.

به گفته این فعال مدنی: «استراتژی حاکمیت ایران از تحمل حداقلی فعالان مدنی و سیاسی به سرکوب حداکثری و صدور و اجرای مجازات‌های جداکثری تغییر یافته‌ است که این مسئله هم نشانه‌ای از تلاش دولت برای گسترش ارعاب در جامعه‌ است و هم نشانه‌ای از واهمه آنها از هر گونه حرکت اجتماعی و سیاسی انتقاد گر در جامعه.»

وی صدور احکام و اجرای فوری اعدام، حکم صادر شده علیه وکلای حقوق بشر و فعالان حقوق زن چون نسرین ستوده، سرکوب فعالان دانشجویی چون بهاره هدایت و اجرای اعدام‌های پی در پی را نمونه‌ای از تغییر این استراتژی خواند.

پروین اردلان با مهم دانستن تلاش‌های سازمان‌های حقوق بشری همچون عفو بین الملل بر روی پرونده افرادی که در معرض اعدام قرار دارند، گفت:«اکنون با بالا رفتن آمار اعدام، فعالیت گسترده تری که اعتراض به کلیت مسئله اعدام را مورد توجه قرار دهد، نیز ضرورت دارد و این مسئله در رابطه با موارد دیگر نقض حقوق بشر همچون تبعید زندانیان سیاسی، صدور حکم‌های حداکثری، بازداشت وکلا و.... نیز صدق می‌کند.»

sabato 29 gennaio 2011

نسرین ستوده، نماد مقاومت زنان ایران در برابر تبعیض قانونی



http://radiozamaneh.com/content/%D9%86%D8%B3%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%B3%D8%AA%D9%88%D8%AF%D9%87%D8%8C-%D9%86%D9%85%D8%A7%D8%AF-%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%88%D9%85%D8%AA-%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B1-%D8%AA%D8%A8%D8%B9%DB%8C%D8%B6-%D9%82%D8%A7%D9%86%D9%88%D9%86%DB%8C

پروین اردلان - سال ۲۰۰۷ وقتی که منتخب جایزه اولاف پالمه شدم، نسرین ستوده برایم نوشت: «از اینکه در پاسخ به ندای وجدان مجروحمان در کنار هم ایستاده‌ایم احساس افتخار و غرورمی کنم.»
یک سال بعد وقتی خودش برنده جایزه سازمان حقوق بشر ایتالیا و سپس ممنوع الخروج شد، به او گفتم «همچنان در کنار هم ایستاده‌ایم. به خاطر وجود مسئولیت‌پذیرت احساس غرور می‌کنم» و اکنون قرار است نسرین به اتهام اقدام علیه امنیت، تبلیغ علیه نظام و عضویت در کانون مدافعان حقوق بشر پس از ۱۱ سال زندان، ۲۰ سال هم از وکالت محروم و ممنوع الخروج بماند. او به اتهاماتی متهم شده است که برای برائت بسیاری چون من پله‌های دادگاه را بالا و پایین رفته بود.

نسرین که بود این چنین بر او خشم گرفته‌اند؟ او را نخستین بار با مقاله‌هایش شناختم. تقریبا هم سن بودیم. در حالی که من در مجلات فرهنگی اجتماعی می‌نوشتم او در مجله دریچه گفتگو، و بعد‌ها در نشریات اصلاح‌طلب درباره حقوق مجرمان سیاسی می‌نوشت. من که فارغ‌التحصیل رشته روزنامه‌نگاری بودم از دریافت مجوز نشریه محروم شدم، او که در آزمون وکالت کانون وکلا پذیرفته شده بود به مدت ۸ سال از دریافت پروانه وکالت محروم شد. در آن زمان هر دو در مسائل زنان با هم تلاقی کردیم و همراه شدیم. تنها دو سال از دریافت پروانه وکالتش گذشته بود که سیل اتفاقات در جنبش زنان و دیگر جنبش‌ها حجم بالایی از پرونده‌ها را برایش تشکیل داد و وکیلی که مدافع حقوق زنان و خواهان برابری جنسیتی و تغییر قوانین نابرابر نیز بود. وکالت حدود ۴۰ نفر از فعالان زن، فعالان کارگری، دانشجویی، سیاسی، کودکان زیر ۱۸ سال محکوم به اعدام، اقلیت‌های مذهبی، و برخی زنانی که مرتکب قتل شده بودند را برعهده داشت.

ما با وکلایی چون نسرین ستوده با حقوق متهم آشنا شدیم. این وکلا با قبول وکالت رایگان و آموزش حقوق متهم به ما، حس اعتماد به نفس‌مان را به هنگام حضور در دادگاه افزایش داده و به شدت فضای دادگاه‌ها را متاثر کرده بودند. وقتی نخستین بار در دادگاه با زهره ارزنی یکی از وکلای مسئول و مدافع حقوق زنان در دادگاه حاضر شدم هنوز حضور وکلای مدافع حقوق بشر چندان ملموس نبود و بازار کار دادگاه امنیت هم کساد بود. اما سال بعد که تعداد متهمان جنبش‌های مدنی و برخوردار از وکیل افرایش یافت، دادگاه امنیت دادگاه انقلاب در تهران ناچار به بسط فعالیت، اتاق‌ها و بازپرس‌های خود شده بود.
در جریان دادرسی یکی از پرونده‎هایم ، هنگامی که با نسرین در دادگاه بودم، به او گفتم «وجود شما وکلا برای دادگاه امنیت هم بازار کار درست کرده است!» گفت: «وقتی متهمی حقوقش را بشناسد کار دادگاه سخت‌تر می‌شود.» گفتم: «وکیل چه؟ وقتی وکیلی هم زن باشد و هم خودش مدافع برابری حقوقی باشد چه؟» خندید و گفت: «یا به جلسه دادگاه راهم نمی‌دهند، یا مرا هم کنار تو می‌نشانند!» و ما هر دو را تجربه کردیم.

نسرین صدای کسانی است که بی‌صدا بودند. اگر سکینه نماد خشونت قانونی علیه زنان در ایران است، نسرین نماد مقاومت زنان ایران در برابر تبعیض قانونی هم در نقش وکیل و هم در نقش متهم است. او و وکلای اندکی چون او، به عنوان وکیل مدافع حقوق بشر و حقوق زنان گفتمان حقوقی را به گفتمان حقوق بشری ارتقا دادند و مفهوم وکیل را از شکل تجاری، اقتصادی یا مکانیکی به مفهوم انسانی آن دگرگون کردند. او نشان داد یک وکیل مدافع قانونی عمل می‌کند اما مداخله گر هم هست و قانونی را که ناقض حقوق برابر و حقوق بشر باشد هم نقد می‌کند. خودش در پیامی که برای دریافت جایزه ارسال کرد نوشت: «تلاش فعالان جنبش دانشجویی، کارگری، معلمان، رنان، و قومیت‌ها با چالش‌های بزرگ قضایی مواجه بوده است، قاضی این اختیار را دارد که از دخالت وکیل در مرحله تحقیقات مقدماتی در پرونده‌های مته‌مان سیاسی جلوگیری کند و این خود زمینه ساز نقض قوق سیاسی متهمان است.»
در همین پیام بود که او آگاهانه از تنگناهای بر سر راه وکلای حقوق بشر گفت: «وکلای حقوق بشر با تنگناهای فراوانی رو به رو هستند آن‌ها نه تنها با محدودیت‌های قانونی برای دفاع از موکلانشان موجه می‌شوند بلکه با تهدید، تشکیل پرونده و زندان مواجه‌اند.» نسرین با آگاهی از همین مشکلات و تنگنا‌ها به استقبال و چالش با چنین تبعیضاتی رفت و حالا همراه با برخی موکلان‌اش در زندان است.

همبستگی خواهرانه و جهانی برای آزادی زنانی چون نسرین ستوده، دفاع از مدافعان حقوق زنان و مدافعان حقوق بشر است؛ دفاعیه‌ای است برای وکیلی شجاع و در بند، دفاعیه‌ای است به نشانه هم صدایی با زنان برای تحقق برابری جنسیتی و آزادی بیان و عمل. تلاشی است برای نشکستن امید‌هایمان در پرتو همبستگی خواهرانه در سراسر جهان.

*کوتاه شده این نوشته در روزنامه سوئدی سید سونسکا منتشر شده است.

mercoledì 26 gennaio 2011

Sulla condanna a 11 anni di Nasrin Sotoudeh

http://blog.ilmanifesto.it/islamismo/2011/01/25/sulla-condanna-a-11-anni-di-nasrin-sotoudeh/

Sulla condanna di Nasrin Sotoudeh, l’intervista con Reza Khandan, il marito di Nasrin Sotoudeh.

- Signor Khandan, Le poniamo alcune domande in riferimento alle ambiguità presenti nelle accuse fatte alla signora Sotoudeh. In un primo momento, è stata accusata di “minaccia contro la sicurezza nazionale”, “propaganda e cospirazione contro il regime” e di essere “membro dell’Ordine dei difensori dei diritti umani”; successivamente, dalle notizie dei reporter del sito di Human Rights, apprendiamo che è stata accusata anche di “violazione del codice di abbigliamento”, mentre scompare l’accusa di appartenere all’Ordine dei difensori dei diritti umani. Ci spiega l’esatta accusa della signora Sotoudeh?

Non c’è stata nessuna udienza in tribunale in riferimento alla “violazione del codice di abbigliamento” di Nasrin. L’unica possibile udienza al riguardo, è stata annullata a causa della protesta di Nasrin e del suo avvocato, perché, secondo loro, l’accusa di “violazione del codice di abbigliamento” è di competenza del tribunale civile e non del tribunale di sicurezza. Inoltre, come spiega uno degli avvocati di Nasrin, «anche se venisse accusata dal tribunale civile, dovrebbe pagare una penale (tra 50,000 e 100,000 toman)». Aggiungo, solo a titolo informativo, che sembra che l’ayatollah Khomeini, in una sua fatwa, si sia così espresso: «se l’immagine di una donna viene vista da persone (uomini e donne) che non la conoscono, non si violano le leggi sciaraitiche», quindi l’accusa di “violazione del codice di abbigliamento” è infondata.

Il verdetto del tribunale la condanna a undici anni di reclusione per “minaccia contro la sicurezza nazionale”, “propaganda e cospirazione contro il regime” e “appartenenza all’Ordine dei Difensori dei Diritti Umani”. La condanna prevede, inoltre, la proibizione, per 20 anni, di esercitare la sua professione e di lasciare il paese: dovrà scontare quest’ultima condanna al termine della sua detenzione.

- Quindi è stato previsto il massimo della pena per la signora Sotoudeh.

Si, cinque anni di reclusione per “minaccia contro la sicurezza nazionale”, un anno di reclusione per “propaganda e cospirazione contro il regime” e cinque anni per “essere membro dell’Ordine dei Difensori dei Diritti Umani”. Per ogni capo di imputazione hanno dato il massimo della pena per complessivi undici anni di carcere.



- Quali i motivi delle accuse?

Per noi è stato sorprendente. Oltre l’appartenenza all’“Ordine dei Difensori dei Diritti Umani”, l’altro capo di imputazione, riferito ad uno degli avvocati, è rappresentato dalle interviste rilasciate da Nasrin. Il difensore, a questo punto, ha posto la seguente domanda: «ammesso che una delle accuse sia per le sue interviste, ma l’altra accusa su che cosa è basata?». Non c’erano risposte chiare e continuavano a parlare delle sue interviste.

Ad ogni modo, nelle interviste non c’erano spunti per accusarla di propaganda, cospirazione contro il regime o minaccia contro la sicurezza nazionale. Hanno parlato di un solo caso, vale a dire quando Nasrin, rivolta al Comitato di Human Rights – Italia, ha detto: «noi chiediamo alla società civile italiana di sostenerci per valorizzare i diritti umani in Iran». Insomma, sostenevano che queste parole sapevano di cospirazione; comunque, questa frase è stata il massimo che hanno potuto trovare.

traduzione a cura della Campagna di un milione di firme – Italia

13 gennaio 2011

lunedì 24 gennaio 2011

Il Consiglio nazionale forense chiede con determinazione la liberazione dell’avvocatessa iraniana Nasrin Sotoudeh,



http://www.consiglionazionaleforense.it/on-line/Home/AreaStampa/Comunicatistampa/articolo6644.html


IRAN, IL CNF: “LIBERARE NASRIN SOTOUDEH”


14/01/2011 - L’avvocatessa iraniana, attivista nei diritti umani, condannata per la sua attività di difesa
Roma. Il Consiglio nazionale forense chiede con determinazione la liberazione dell’avvocatessa iraniana Nasrin Sotoudeh, condannata lo scorso 11 gennaio dal regime iraniano a 11 anni di carcere “per aver minacciato la sicurezza nazionale” e per “propaganda contro il regime”.
“Secondo quanto appreso, l’avvocatessa attivista nei diritti umani è stata incarcerata per la sua attività in difesa dei diritti umani e si aggiunge alla lista di avvocati che nel mondo sono perseguitati per il semplice fatto di svolgere la loro attività professionale in paesi dove vigono regimi totalitari”, prende posizione il Cnf.
“La difesa dei diritti è un compito insopprimibile per ogni avvocato e il Cnf con costernazione rileva quante volte esso sia sacrificato e soffocato, anche tramite la persecuzione dell’avvocatura”. La Sotoudeh era stata premiata nel 2008 dal Consiglio dell’Ordine degli avvocati di Bolzano, ma non aveva potuto ritirare personalmente il premio in quanto bloccata alla partenza.
Claudia Morelli
Responsabile Comunicazione e rapporti con i Media
Tel 0039 06 68409629 Mobile 0039 3402435953
E mail: claudiamorelli@consiglionazionaleforense.it

، شورای ملّی وکلای ایتالیا: "نسرین ستوده را آزاد کنید"

14 ژانویه 2011

نسرین ستوده وکیل ایرانی و فعّال حقوق بشر

رُم – شورای ملّی وکلای ایتالیا قاطعانه آزادی نسرین ستوده خواستار است . دولت ایران 11 ژانویۀ گذشته این وکیل را به 11 سال حبس تعزیری به اتهامِ "اقدام عليه امنيت ملي" و "تباني و تبليغ عليه نظام" محکوم کرده است.

شورای ملّی وکلای ایتالیا موضع خود را اینگونه بیان می کند: "بر پایۀ آنچه به اطلاع رسیده، این وکیل مدافع به دلیل دفاع از حقوق بشر محکوم به حبس شده و نامش به این دلیل به لیست وکلایی که در جهان تحت تعقیب می باشند اضافه شده زیرا وظیفه حرفه ای خویش را در کشوری با دولتی حودکامه انجام می دهند".

" برای یک وکیل دفاع از حقوق افراد وظیفه ای پایمال ناپذیر است با این حال شورای ملّی وکلای ایتالیا با تعجب شاهد این است که این وظیفه بارها از طریق پیگردیِ پیشۀ وکالت، قربانی وبه سکوت کشیده شده است". خانم ستوده برندۀ جایزۀ 2008 کانون وکلای بولزانو (ایتالیا) می باشد که نتوانست شخصا جایزه را دریافت کند چرا که از سفر او (به ایتالیا) جلوگیری شد.

lunedì 17 gennaio 2011

Reza Khandan è libero


http://www.rahana.org/archives/34621

Reza Kahandan dopo aver pagato cauzione di 50 milioni di tuman(37.000 €) è libero.
la notizia è stato dato dal Rahan New Agency

domenica 16 gennaio 2011

Reza khandan Marito della avvocata Nasrin Sotoudeh é stato arrestato satamattina in tribunale diEvin


http://1millionchange.info/spip.php?article7131


Il sito dela campagna di un milione di firme

Reza Khandan marito di Nasrin Sotoudeh sta mattina seconso la convocazione ricevuta una settimana fá si é presentato alla procura di Evin é stato arrestato.
La sua ccusa non é ancora chiara.
Secondo suoi familiari Reza Khandan deve pagar un cauzione di 50 milioni pero la garanzia di sorella di signora sotoudeh non é stata accettata..
La convocazione di Sigonra Sotoudeh é avenuto dopo di verdetoo della condanna della sua moglie.
è probabile che le recente pressioni su signor Khandan sono legate alle interviste rilasciate da lui nel tentativo di fare liberare sua moglie

domenica 9 gennaio 2011

Nasri Sotoudeh è stata condannata a 11 anni di carcere, 20 anni di non praticare suo lavoro di avvocato e 20 anni di spatria.












http://www.iranianfeministschool.eu/spip.php?article6598



Il sezione 26 del Corte rivoluzionaria  con il giudice Pir Abassi  ha condannato Nasrin Sotoudeh a 11 anni di carcere , 20 anni il divieto di praticare suo lavoro di avvocato  e 20 anni  il divieto di uscire dal paese . 

Reza Khandan,  marito di Nasrin Sotoudeh  ha detto a CHRR (Comitato del Reporter dei Diritti Umani), " è stato consegnato la sentenza  al avvocato della  mia moglie Nasim Ghanavi e ora abbiamo 20 giorni per  fare ricorso" . Secondo Khandan, la sentenza è stata emessa anche se Nasrin Sotoudeh si aspettava una condanna più leggera ed era di buon umore durante la visita precedente. Khandan ha aggiunto: "Mia moglie ha ricevuto un anno di detenzione per" propaganda contro il regime e per un totale di dieci anni per altre due cariche "atti contro la nazionale "e " la violazione del codice d'abbigliamento islamico (hijab) in un video ".  5 anni de carcere per ogni uno di queste due .

Nasim Ghanavi e Reza Khandan sono stati convocati al Tribunale Rivoluzionario. Khandan ha detto, "mi è stato chiesto di apparire in succursale no 1 del Tribunale rivoluzionario. Nelle scritte convocate , la parola" imputato "è stato utilizzato per riferire a me. Certo, sono stato anche convocato circa 10-12 giorni prima dell'arresto di mia moglie . A quel tempo sono stato avvertito p riguardava le interviste che mi avevo fatto . " 

Nasrin Sotoudeh è stato arrestato il 22 settembre 2010 ed è stata in isolamento da allora. Il suo processo si è svolto il 15 novembre.nel sezione 26 della Corte rivoluzionaria con il giudice PirAbassi  Lei è stata inizialmente accusata di "atti contro la sicurezza nazionale" e "propaganda contro il regime". L'accusa di "violare il codice d'abbigliamento islamico in un filmato" è stato in seguito aggiunto . Sotoudeh ha trascorso gran parte della sua incarcerazione in sciopero della fame. 

Nasrin Sotoudeh è avvocato e la vincitrice del Premio per i diritti umani dal Organizzazione Human Rights International di Bolzano 2008 . Lei è membro dei difensori dei diritti umani , membro della campagna di un milione di firme per cambiare le leggi discriminatorie contro le donne, e la Società per la protezione dei diritti del fanciullo. Nella sua veste di consigliere giuridico, Sotoudeh ha difeso molti attivisti dei diritti umani, attivisti per i diritti delle donne, dei minori vittime di abusi sui bambini, e i bambini che rischiano l'esecuzione.   Lei è stata minacciata più volte per il suo attività per i diritti umani ed è stata minacciata e stata avvertita di rinunciare a essere avvocato e legale di Shirin Ebadi.