http://radiozamaneh.com/society/humanrights/2012/06/06/15309
تصاویر ستوده و محمدی در شهرداری بولزانو- ایتالیا
چهارشنبه, 03/17/1391
مریم حسین‌خواه
مریم حسین‌خواه - تصاویر نرگس محمدی و نسرین ستوده، دو فعال حقوق بشر زندانی در ایران، روز سه شنبه پنجم ژوئن سال جاری (۲۰۱۲) از بالکن شهرداری شهر بولزانو ایتالیا آویخته شد و قرار است به مدت سه ماه در این مکان باقی بماند.
این حرکت نمادین برای اعلام اعتراض نسبت به بازداشت این دو زن زندانی در ایران و جلب توجه افکار عمومی به وضعیت آنها طراحی شده است. صبری نجفی، از اعضای "حامیان مادران پارک لاله در ایتالیا" که این برنامه با درخواست و پیگیری آنها انجام شده، به رادیو زمانه می‌گوید: "بنیاد الکساندر لانگر در ایتالیا نیز پیگیر بازداشت نرگس محمدی و نسرین ستوده است و با صدور فراخوانی برای آزادی این دو فعال حقوق بشری، حمایت بسیاری از مقامات ایتالیایی از جمله نمایندگان سنا و مجلس این کشور را برای امضای بیانیه جلب کرده است."
خانم نجفی پیرامون اینکه ایده برگزاری این برنامه و آویزان کردن تصاویر این دو زندانی سیاسی از ساختمان شهردای شهر بولزانو از کجا آمده است، می‌گوید: "من این ایده را از مدت‌ها قبل برای نسرین ستوده داشتم و با زندانی شدن نرگس محمدی این فکر بیشتر با من بود تا اینکه در یک برنامه که بنیاد الکساندرلانگر برای معرفی کتاب جدید پرستو فروهر، در شهر بولزانو برگزار کرده بود، این ایده را با مقامات شهرداری این شهر مطرح کردم. از آنجا که مقامات شهر بولزانو از سال ۲۰۰۸ در پی اهدای جایزه حقوق بشر بین‌الملل شهر بولزانو به نسرین ستوده و همچنین جایزه بنیاد الکساندر لانگر در سال ۲۰۰۹ به نرگس محمدی ، با این دو فعال حقوق بشر آشنا بودند، از این ایده استقبال کردند و قرار اجرای آن گذاشته شد."
وی با اشاره به اینکه برنامه نصب این تصاویر بر ساختمان شهرداری از تلویزیون بولزانو نیز پخش شد، اضافه می‌کند: " این مراسم ساعت ساعت ۱۸ روز پنجم ژوئن با تصویب شورای شهر و حضور اعضای این شورا و مسئولان مختلف شهر برگزار شد و در سه ماهی که این تصاویر از شهرداری آویزان است حتما گفت‌وگو و بحث درباره وضعیت حقوق بشر ایران در این شهر بیشتر خواهد شد."
به گفته وی پیش از این نیز زندانی شدن نسرین ستوده و نرگس محمدی در شهر بولزانو به سکوت نگذشته بود و بارها در مورد هردوی آنها برنامه‌هایی به همت حامیان مادران پارک لاله و بنیاد الکساندر لانگر برگزار شده است.
بیانیه‌ای برای آزادی نرگس محمدی
رئیس کمیسیون حقوق بشر سنای ایتالیا پنجم ماه ژوئن به دیدار سفیر ایران در ایتالیا رفته و بعد از نشان دادن امضاهای جمع‌آوری شده برای آزادی نرگس محمدی خواستار آزادی وی برای معالجه شده است
بنیاد الکساندر لانگر در سال ۲۰۰۹ جایزه خود را به نرگس محمدی تقدیم کرده بود که با ممنوع الخروج شدن وی از سوی نیروهای امنیتی، شیرین عبادی، رئیس کانون مدافعان حقوق بشر این جایزه را به نیابت از وی دریافت کرد.
پس از دستگیری نرگس محمدی این بنیاد طی یک کنفرانس مطبوعاتی، تقاضای آزادی او را مطرح کرد و در پی اعلام وخامت وضعیت جسمی این فعال حقوق بشر، با صدور بیانیه‌ای از مردم ایتالیا و نمایندگان مجلس و سنای این کشور خواست که آن را برای درخواست آزادی نرگس محمدی امضا کنند.
بیانیه بنیاد الکساندر لانگر برای بسیاری از سازمان‌های مدافع حقوق بشر نیز ارسال شده و همچنین خواستار آزادی نسرین ستوده شده است. بر اساس آنچه صبری نجفی می‌گوید علاوه بر شمار زیادی از مردم عادی و نمایندگان مجلس و سنای ایتالیا، استانداری، فرمانداری و شهرداری شهرهای بولزانو، ترنتو، مرانو و فلورانس نیز بیانیه یادشده را امضا کرده‌اند.
نسرین ستوده، وکیل دادگستری و فعال حقوق بشر شهریورماه ۱۳۸۹ بازداشت شد و دادگاه انقلاب وی را به شش سال حبس و ۲۰ سال محرومیت از حرفه وکالت محکوم کرد. وی در حال حاضر در زندان اوین در تهران به‌سر می‌برد.
به گفته صبری نجفی، کانون وکلای شهر بولزانو نیز بعد از فراخوان شیرین عبادی در دسامبر ۲۰۱۰، طی بیانیه‌ای که به امضای کانون وکلای شهرهای مختلف ایتالیا و تائید کانون وکلای مرکزی این کشور رسید، تقاضای آزادی نسرین ستوده را مطرح کرد. از سوی دیگر پیش از بازداشت مجدد نرگس محمدی و انتقال وی به زندان برای اجرای حکم شش سال حبس، این بنیاد در صدد دعوت از او به ایتالیا برای پیگیری معالجه‌اش بود که به دلیل ممنوع‌الخروجی این فعال اجتماعی امکان آن فراهم نشد.
نرگس محمدی، نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر از دوران بازداشت‌اش در سال ۱۳۸۹ دچار بیماری فلج ادواری عضلانی شده است. به گفته پزشکان معالجش، بیماری او با شرایط عصبی و تنش‌های محیطی ارتباط مستقیم دارد و در صورت ادامه نگهداری وی در شرایط زندان و به دور از مراقبت پزشکی، خطرات جانی نیز وی را تهدید می‌کند.
تقی رحمانی، همسر نرگس محمدی سیزدهم خردادماه سال جاری اعلام کرد، همسرش که در حال حاضر در بند زنان زندان زنجان دوران محکومیت شش ساله خود را طی می کند، دوباره دچار فلج عضلانی شده است. او در آخرین ملاقات، نشسته بر صندلی چرخدار با خانواده‌ا‌ش رو‌به‌رو شده است.
تاثیر فشارهای بین‌المللی بر حکومت ایران
بیانیه بنیاد الکساندر لانگر برای آزادی نسرین ستوده و نرگس محمدی از سوی شمار زیادی از مردم عادی ایتالیا، نمایندگان مجلس و سنای ایتالیا، استانداری، فرمانداری و شهرداری شهرهای بولزانو و ترنتو و مرانو و فلورانس امضا شده است
صبری نجفی درباره میزان نتایج برگزاری چنین برنامه‌هایی در خارج از ایران، می‌گوید: "اینگونه برنامه‌ها حتما تائیر خواهد داشت، یکی از تاثیراتش شاید این باشد که آقای پیترو مارچنارو، رئیس کمیسیون حقوق بشر سنای ایتالیا که فراخوان بنیاد را امضا کرده بود، روزسه شنبه پنجم ماه ژوئن به دیدار سفیر ایران در ایتالیا رفته و بعد از نشان دادن امضا ها خواسته است که نرگس محمدی برای معالجه، آزاد شود. سفیر هم قول داده است که این مطلب را به مقامات مربوطه خواهد رساند. مارچنارو طی دو ساعت گفت‌وگو با سفیر درباره افزایش صدور و اجرای حکم‌های اعدام و دیگر موارد نقض حقوق بشر در ایران نیز با سفیر گفت‌وگو داشته و شکل‌گیری اینگونه مذاکرات تنها به دلیل پشتکار و فشاری است که مدافعان حقوق بشر و فعالان ایرانی درکشورهای مختلف انجام می‌دهند."
این فعال حقوق بشر با بیان اینکه فعالان ایرانی مقیم ایتالیا تلاش می‌کنند که مسائل مربوط به نقض حقوق بشر در ایران را هرچه بیشتر در جامعه ایتالیا مطرح کنند و از امکانات آنجا برای کمک به فعالان مقیم ایران کمک بگیرند، ادامه می‌دهد: "مردم ایتالیا روز به‌روز بیشتر با مسائل ایران آشنا می‌شوند و امروز هم با محبت و حمایت همراه ما بودند."
وی در توضیح چگونگی راه‌اندازی و برنامه‌های "حامیان مادران پارک لاله در ایتالیا" می‌گوید: "این گروه با فراخوان شیرین عبادی در پی رخدادهای پس از انتخابات رئیس جمهوری ایران در سال ۲۰۰۹ و کشته شدن شماری از معترضان در خیابان‌ها و تجمع مادران در پارک لاله آغاز به کار کرد و سعی می‌کند که ایتالیایی‌ها را هرچه بیشتر به موارد نقض حقوق بشر که در ایران رخ می‌دهد، آشنا کند. به همین دلیل برنامه‌های مختلفی در شهرهای مختلف ایتالیا با کمک گروه‌های ایتالیایی همچون زنان سیاهپوش و دیگر سازمان‌ها انجام می‌دهد که آویزان کردن عکس فعالان حقوق بشر یکی از این فعالیت‌ها است."
مریم حسین‌خواه
مریم حسین‌خواه - تصاویر نرگس محمدی و نسرین ستوده، دو فعال حقوق بشر زندانی در ایران، روز سه شنبه پنجم ژوئن سال جاری (۲۰۱۲) از بالکن شهرداری شهر بولزانو ایتالیا آویخته شد و قرار است به مدت سه ماه در این مکان باقی بماند.
این حرکت نمادین برای اعلام اعتراض نسبت به بازداشت این دو زن زندانی در ایران و جلب توجه افکار عمومی به وضعیت آنها طراحی شده است. صبری نجفی، از اعضای "حامیان مادران پارک لاله در ایتالیا" که این برنامه با درخواست و پیگیری آنها انجام شده، به رادیو زمانه می‌گوید: "بنیاد الکساندر لانگر در ایتالیا نیز پیگیر بازداشت نرگس محمدی و نسرین ستوده است و با صدور فراخوانی برای آزادی این دو فعال حقوق بشری، حمایت بسیاری از مقامات ایتالیایی از جمله نمایندگان سنا و مجلس این کشور را برای امضای بیانیه جلب کرده است."
خانم نجفی پیرامون اینکه ایده برگزاری این برنامه و آویزان کردن تصاویر این دو زندانی سیاسی از ساختمان شهردای شهر بولزانو از کجا آمده است، می‌گوید: "من این ایده را از مدت‌ها قبل برای نسرین ستوده داشتم و با زندانی شدن نرگس محمدی این فکر بیشتر با من بود تا اینکه در یک برنامه که بنیاد الکساندرلانگر برای معرفی کتاب جدید پرستو فروهر، در شهر بولزانو برگزار کرده بود، این ایده را با مقامات شهرداری این شهر مطرح کردم. از آنجا که مقامات شهر بولزانو از سال ۲۰۰۸ در پی اهدای جایزه حقوق بشر بین‌الملل شهر بولزانو به نسرین ستوده و همچنین جایزه بنیاد الکساندر لانگر در سال ۲۰۰۹ به نرگس محمدی ، با این دو فعال حقوق بشر آشنا بودند، از این ایده استقبال کردند و قرار اجرای آن گذاشته شد."
وی با اشاره به اینکه برنامه نصب این تصاویر بر ساختمان شهرداری از تلویزیون بولزانو نیز پخش شد، اضافه می‌کند: " این مراسم ساعت ساعت ۱۸ روز پنجم ژوئن با تصویب شورای شهر و حضور اعضای این شورا و مسئولان مختلف شهر برگزار شد و در سه ماهی که این تصاویر از شهرداری آویزان است حتما گفت‌وگو و بحث درباره وضعیت حقوق بشر ایران در این شهر بیشتر خواهد شد."
به گفته وی پیش از این نیز زندانی شدن نسرین ستوده و نرگس محمدی در شهر بولزانو به سکوت نگذشته بود و بارها در مورد هردوی آنها برنامه‌هایی به همت حامیان مادران پارک لاله و بنیاد الکساندر لانگر برگزار شده است.
بیانیه‌ای برای آزادی نرگس محمدی
رئیس کمیسیون حقوق بشر سنای ایتالیا پنجم ماه ژوئن به دیدار سفیر ایران در ایتالیا رفته و بعد از نشان دادن امضاهای جمع‌آوری شده برای آزادی نرگس محمدی خواستار آزادی وی برای معالجه شده است
بنیاد الکساندر لانگر در سال ۲۰۰۹ جایزه خود را به نرگس محمدی تقدیم کرده بود که با ممنوع الخروج شدن وی از سوی نیروهای امنیتی، شیرین عبادی، رئیس کانون مدافعان حقوق بشر این جایزه را به نیابت از وی دریافت کرد.
پس از دستگیری نرگس محمدی این بنیاد طی یک کنفرانس مطبوعاتی، تقاضای آزادی او را مطرح کرد و در پی اعلام وخامت وضعیت جسمی این فعال حقوق بشر، با صدور بیانیه‌ای از مردم ایتالیا و نمایندگان مجلس و سنای این کشور خواست که آن را برای درخواست آزادی نرگس محمدی امضا کنند.
بیانیه بنیاد الکساندر لانگر برای بسیاری از سازمان‌های مدافع حقوق بشر نیز ارسال شده و همچنین خواستار آزادی نسرین ستوده شده است. بر اساس آنچه صبری نجفی می‌گوید علاوه بر شمار زیادی از مردم عادی و نمایندگان مجلس و سنای ایتالیا، استانداری، فرمانداری و شهرداری شهرهای بولزانو، ترنتو، مرانو و فلورانس نیز بیانیه یادشده را امضا کرده‌اند.
نسرین ستوده، وکیل دادگستری و فعال حقوق بشر شهریورماه ۱۳۸۹ بازداشت شد و دادگاه انقلاب وی را به شش سال حبس و ۲۰ سال محرومیت از حرفه وکالت محکوم کرد. وی در حال حاضر در زندان اوین در تهران به‌سر می‌برد.
به گفته صبری نجفی، کانون وکلای شهر بولزانو نیز بعد از فراخوان شیرین عبادی در دسامبر ۲۰۱۰، طی بیانیه‌ای که به امضای کانون وکلای شهرهای مختلف ایتالیا و تائید کانون وکلای مرکزی این کشور رسید، تقاضای آزادی نسرین ستوده را مطرح کرد. از سوی دیگر پیش از بازداشت مجدد نرگس محمدی و انتقال وی به زندان برای اجرای حکم شش سال حبس، این بنیاد در صدد دعوت از او به ایتالیا برای پیگیری معالجه‌اش بود که به دلیل ممنوع‌الخروجی این فعال اجتماعی امکان آن فراهم نشد.
نرگس محمدی، نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر از دوران بازداشت‌اش در سال ۱۳۸۹ دچار بیماری فلج ادواری عضلانی شده است. به گفته پزشکان معالجش، بیماری او با شرایط عصبی و تنش‌های محیطی ارتباط مستقیم دارد و در صورت ادامه نگهداری وی در شرایط زندان و به دور از مراقبت پزشکی، خطرات جانی نیز وی را تهدید می‌کند.
تقی رحمانی، همسر نرگس محمدی سیزدهم خردادماه سال جاری اعلام کرد، همسرش که در حال حاضر در بند زنان زندان زنجان دوران محکومیت شش ساله خود را طی می کند، دوباره دچار فلج عضلانی شده است. او در آخرین ملاقات، نشسته بر صندلی چرخدار با خانواده‌ا‌ش رو‌به‌رو شده است.
تاثیر فشارهای بین‌المللی بر حکومت ایران
بیانیه بنیاد الکساندر لانگر برای آزادی نسرین ستوده و نرگس محمدی از سوی شمار زیادی از مردم عادی ایتالیا، نمایندگان مجلس و سنای ایتالیا، استانداری، فرمانداری و شهرداری شهرهای بولزانو و ترنتو و مرانو و فلورانس امضا شده است
صبری نجفی درباره میزان نتایج برگزاری چنین برنامه‌هایی در خارج از ایران، می‌گوید: "اینگونه برنامه‌ها حتما تائیر خواهد داشت، یکی از تاثیراتش شاید این باشد که آقای پیترو مارچنارو، رئیس کمیسیون حقوق بشر سنای ایتالیا که فراخوان بنیاد را امضا کرده بود، روزسه شنبه پنجم ماه ژوئن به دیدار سفیر ایران در ایتالیا رفته و بعد از نشان دادن امضا ها خواسته است که نرگس محمدی برای معالجه، آزاد شود. سفیر هم قول داده است که این مطلب را به مقامات مربوطه خواهد رساند. مارچنارو طی دو ساعت گفت‌وگو با سفیر درباره افزایش صدور و اجرای حکم‌های اعدام و دیگر موارد نقض حقوق بشر در ایران نیز با سفیر گفت‌وگو داشته و شکل‌گیری اینگونه مذاکرات تنها به دلیل پشتکار و فشاری است که مدافعان حقوق بشر و فعالان ایرانی درکشورهای مختلف انجام می‌دهند."
این فعال حقوق بشر با بیان اینکه فعالان ایرانی مقیم ایتالیا تلاش می‌کنند که مسائل مربوط به نقض حقوق بشر در ایران را هرچه بیشتر در جامعه ایتالیا مطرح کنند و از امکانات آنجا برای کمک به فعالان مقیم ایران کمک بگیرند، ادامه می‌دهد: "مردم ایتالیا روز به‌روز بیشتر با مسائل ایران آشنا می‌شوند و امروز هم با محبت و حمایت همراه ما بودند."
وی در توضیح چگونگی راه‌اندازی و برنامه‌های "حامیان مادران پارک لاله در ایتالیا" می‌گوید: "این گروه با فراخوان شیرین عبادی در پی رخدادهای پس از انتخابات رئیس جمهوری ایران در سال ۲۰۰۹ و کشته شدن شماری از معترضان در خیابان‌ها و تجمع مادران در پارک لاله آغاز به کار کرد و سعی می‌کند که ایتالیایی‌ها را هرچه بیشتر به موارد نقض حقوق بشر که در ایران رخ می‌دهد، آشنا کند. به همین دلیل برنامه‌های مختلفی در شهرهای مختلف ایتالیا با کمک گروه‌های ایتالیایی همچون زنان سیاهپوش و دیگر سازمان‌ها انجام می‌دهد که آویزان کردن عکس فعالان حقوق بشر یکی از این فعالیت‌ها است."
